Problemy z adoptowanym dzieckiem to jeden z powodów wątpliwości rodziców, którzy zastanawiają się nad przysposobieniem nie swojego dziecka. Rodzice adopcyjni boją się, że dorastający nastolatek zacznie uciekać z domu, wagarować, że zacznie powielać patologiczne wzorce zachowań, jakie pamięta z domu rodzinnego. Rodzice adopcyjni rozważają, czy mówić maluchowi, że jest dzieckiem adoptowanym, a jeżeli tak, to kiedy o tym powiedzieć szkrabowi. Czy wiadomość, że zostało się wychowanym przez inne osoby niż rodzice biologiczni nie nasili buntu i agresji rozczarowanego dziecka? Jak radzić sobie z trudnościami wychowawczymi, jakie przejawia adoptowane dziecko? O czym pamiętać? Zobacz film: "Jak zadbać o prawidłowe relacje z dzieckiem?" spis treści 1. Dylematy rodziców adopcyjnych 2. Rodzice biologiczni w życiu adoptowanego dziecka 3. Wychowanie dziecka adoptowanego 1. Dylematy rodziców adopcyjnych Trudy rodzicielskie dają się we znaki niejednej mamie i tacie. Jeszcze trudniej mają rodzice adopcyjni. Sama miłość do dziecka nie gwarantuje bowiem sukcesu wychowawczego. Świat malucha, który został adoptowany, niejednokrotnie nie przystaje do rzeczywistości rodziców adopcyjnych. Zawieść się też można na intuicji rodzicielskiej, gdyż zwykle te zachowania i metody, które są skuteczne w „normalnych warunkach rodzinnych”, w przypadku rodzin adopcyjnych nie sprawdzają się. Dziecko adopcyjne, które zwykle ma za sobą trudną przeszłość – przemoc domową, zaniedbanie, brak miłości, wykorzystywanie seksualne, alkoholizm rodziców itp. – może reagować zupełnie inaczej niż przeciętny maluch, wychowujący się w zwykłej rodzinie. Rodzice adopcyjni muszą liczyć się z nieprzewidywalnością przysposobionego dziecka i jego dziwnymi czy niezrozumiałymi reakcjami. Często też czują się bezradni i nie wiedzą, co począć. O czym powinni pamiętać rodzice adopcyjni? Przede wszystkim powinni orientować się w mechanizmach, jakie rządzą światem dziecka adoptowanego i zdawać sobie sprawę z trudności wychowawczych, jakie może sprawiać dziecko adopcyjne, które stoi przed koniecznością zaadaptowania się do nowych warunków. Czemu służy taka wiedza? Pozwala podejmować najbardziej optymalne metody działania w relacji z dzieckiem adopcyjnym. Sprawia, że decyzja rodziców o adopcji dziecka staje się bardziej świadoma. Pozwala uniknąć poczucia winy, że jest się nieskutecznym rodzicem zastępczym. Przeciwdziała kumulowaniu się negatywnych emocji w dziecku i w rodzicach adopcyjnych. Uprawdopodabnia uniknięcie zaskoczenia i rozczarowania dzieckiem adopcyjnym. Ułatwia podjęcie decyzji o szukaniu profesjonalnej pomocy, kiedy rodzice adopcyjni czują się sfrustrowani, bezradni i nie dają sobie rady z kłopotami wychowawczymi, jakie przejawia dziecko. Istotna jest również samoświadomość rodziców adopcyjnych. Dlaczego zdecydowali się na adopcję? Jakie są ich motywy postępowania? Co chcą sobie „załatwić” adopcją dziecka? Czego oczekują od adoptowanego dziecka? Jakie znaczenie ma dla nich fakt, że nie mogą mieć własnego dziecka? Warto zastanowić się nad odpowiedziami na te pytania, gdyż zbyt dużo niewiadomych może skutkować frustracją, złością, gniewem i zniechęceniem zarówno po stronie rodziców adopcyjnych, jak i przysposabianego dziecka, a to nie sprzyja prawidłowym relacjom rodzinnym. Poza tym, rodzice adopcyjni i dziecko stoją przed zadaniem zbudowania więzi emocjonalnej. Początkowy entuzjazm, nadzieja, radość zostają zastąpione rozczarowaniem i rozgoryczeniem Więź uczuciowa między adoptowanym dzieckiem i jego zastępczymi rodzicami rodzi się stopniowo i powoli. Zwykle towarzyszy temu ciężki wysiłek. Wzajemne zrozumienie i akceptacja zostają utrudnione poprzez nieufność malucha, podejrzliwość, agresywność, złość, ucieczki z domu, wagary, lekceważenie zasad wychowawczych rodziców, nakazów i zakazów. Przez wiele lat rodzice adopcyjni muszą zadowalać się dużym zaangażowaniem w relacje z dzieckiem, zamiast wzajemnej więzi emocjonalnej ze szkrabem. 2. Rodzice biologiczni w życiu adoptowanego dziecka Wiele rodziców adopcyjnych musi liczyć się z „obecnością” rodziców biologicznych w życiu przysposobionego przez nich dziecka. To kolejny trud, gdyż rodzice adopcyjni zastanawiają się, czy często patologiczna rodzina biologiczna nie „zepsuje” dziecka, któremu udało się wyrwać z niekorzystnych wpływów. Czy w ogóle mówić maluchowi, że został adoptowany? Czy narażać się na ryzyko, że dziecko zacznie szukać swoich rodzonych rodziców? Kiedy wyjawić wiadomość o adopcji? A może przemilczeć te kwestie? Ale jak wówczas radzić sobie w sytuacji, kiedy maluch przypadkiem dowie się, że został adoptowany? Jak wtedy uporać się z jego negatywnymi emocjami – buntem, rozgoryczeniem, rozczarowaniem, zranieniem, utratą zaufania, poczuciem bycia oszukanym itp.? Jak żyć z lękiem i obawą przed tym, że tajemnica o adopcji może w końcu wyjść na jaw? Z drugiej strony jednak, przyznanie się, że jest się rodzicem adopcyjnym, może zagrażać samoocenie dorosłych – mogą czuć się niepełnowartościowymi rodzicami. Inny problem powstaje, kiedy adoptowane dziecko pochodzi z rodziny patologicznej, np. przemocowej. Wówczas na linii rodzice adopcyjni-dziecko może pojawić się „prześladowca”. Są to często mechanizmy nieuświadomione. Maluch może zacząć rzutować swoje lęki i bronić się przed rodzicami adopcyjnymi, jakby to byli zagrażający mu rodzice biologiczni. Dziecko stanie się lękliwe, wycofane, bierne, apatyczne, zależne, pozbawione inicjatywy i woli działania albo agresywne, wrogie, gniewne, niosące destrukcję. Z kolei rodzice adopcyjni, obsadzeni przez dziecko w roli „prześladowcy”, mogą zacząć przejawiać niezrozumiałe dla siebie i negatywne wobec dziecka reakcje i zachowania. Rodzi się niebezpieczeństwo uruchomienia niezdrowych sposobów funkcjonowania rodziny, pojawia się napięcie, irytacja, frustracja i wzajemna niechęć. W końcu może zabraknąć miłości, która miała być panaceum na wszelkie kłopoty wychowawcze z maluchem. 3. Wychowanie dziecka adoptowanego Rodzice adopcyjni powinni zawsze móc skorzystać z pomocy i wsparcia psychologa rodzinnego. Ich trudy wychowawcze są podwójnie ciężkie w porównaniu ze zwykłymi rodzicami. Rodzice adopcyjni często przysposabiają dzieci z rodzin dysfunkcjonalnych, stoją przed zadaniem odbudowania u maluchów poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie. Sama miłość nie wystarcza, gdyż dzieci niejednokrotnie nie potrafią jej przyjąć. Poza tym, rodzice adopcyjni często źle rozumieją rodzicielską miłość, utożsamiając ją z uległością wobec dziecka, wynagradzaniem mu doznanych w przeszłości krzywd, ignorowaniem dyscypliny i niestawianiem granic. Takie metody działania potęgują tylko problemy z dzieckiem adopcyjnym. Pojawiają się kradzieże, rozboje, handel narkotykami, złe oceny w szkole itp. O czym powinni pamiętać rodzice adopcyjni? O konsekwencji, kształtowaniu świata wartości, przywracaniu porządku w świecie dziecka, szacunku wobec malucha, wzajemnej współpracy rodzicielskiej, dyscyplinie, cierpliwości, ciągłym powtarzaniu reguł (choćby do znudzenia) i umiejętnym wyznaczaniu granic, bez agresji czy przemocy. Wiadomo, że każde dziecko jest inne i nie da się podać wzorcowego schematu postępowania z adoptowanym maluchem. Są przecież dzieci, które cierpią na ADHD albo mają zdiagnozowany FAS. W ich przypadku będą obowiązywały podstawowe zasady wychowawcze plus konieczna jest praca terapeutyczna i to zarówno z dzieckiem, jak i rodzicami, którzy zdecydowali się na adopcję. Trzeba mieć świadomość, że problemy z adoptowanym dzieckiem nigdy nie są tylko i wyłącznie winą dziecka czy konsekwencją jego trudnej przeszłości. Nieporozumienia powstają na styku rodzice adopcyjni-dziecko. Trzeba się zatem zastanowić, czy przypadkiem nie stawia się zbyt wygórowanych oczekiwań i nie ma się zbyt ambitnych aspiracji co do przysposobionego dziecka. Może maluch nie czuje się na siłach, by realizować wydumane zamysły adopcyjnych rodziców? Czasami bowiem nasze zwerbalizowane intencje nie pokrywają się z nieświadomymi obawami i potrzebami. Rozmijamy się ze sobą wewnętrznie, powodując rozmijanie się w życiu z innymi ludźmi, np. z małżonkiem czy adoptowanym dzieckiem. Z jednej strony, pojawia się radość z adopcji, z drugiej zaś – smutek i frustracja z powodu niemożności urodzenia własnego dziecka. Adoptowany szkrab wszystko to odczuwa, co może powodować i nasilać problemy wychowawcze, których nawet nie byliśmy świadomi. polecamy
Filmy promujące adopcje w ramach realizacji zadań w roku 2021 Ośrodek Adopcyjny Dolnośląskiego Ośrodka Polityki Społecznej uprzejmie informuje, że Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Decyzją nr 15/2017/RA z dnia 22 listopada 2017 r. zatwierdził autorski program szkolenia dla kandydatów do przysposobienia dziecka pt.: Kochania Godne, dzięki czemu Ośrodek Adopcyjny DOPS
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. PLiki cookies stosujemy w celu świadczenia uśług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczne na Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w ustawieniach przeglądarki. Więcej szczegółow w naszej "Polityce Prywatności" To jest uproszczona wersja wybranego przez Ciebie wątku Kliknij tutaj aby przejść dalej i przeczytać pełną wersję To jest wersja lo-fi głównej zawartoĹ›ci. Aby zobaczyć peĹ‚nÄ… wersjÄ™ z wiÄ™kszÄ… zawartoĹ›ciÄ…, obrazkami i formatowaniem proszÄ™ kliknij tutaj.
Koszty związane z edukacją dziecka. Roczny koszt związany z edukacją jednego dziecka, obejmujący wszystkie opłaty szkolne (trzy semestry), zakup mundurków i butów, kupno książek, zeszytów i przyborów szkolnych, wynosi ok. 1200 złotych/rok, co daje średnio ok. 100 złotych/miesiąc, czyli ok. 2 500 szylingów kenijskich.
W dzisiejszym poście chciałabym zaprezentować wam zestaw pytań dotyczących adopcji. Pytania są zbiorem tego nad czym zastanawiałam się ja sama, ale nie tylko. Rozmawiając z innymi mamami adopcyjnymi, oraz kandydatami na rodziców, z którymi spotykam się w czasie szkoleń, pojawiały się pewne wątpliwości, które również tu zawarłam. Mam nadzieję, że moje odpowiedzi będą pomocne, w szczególności dla tych, którzy dopiero myślą o adopcji, przygotowują się do kursu lub właśnie czekają na TEN telefon. Na końcu wpisu przygotowałam dla was linki do ciekawych postów, związanych z zagadnieniami poruszonymi w pytaniach. Przed adopcją Czy będę w stanie pokochać nie swoje dziecko? Formalnie dziecko w momencie przysposobienia staje się twoje na takich samych zasadach jak po porodzie, ale często ta więź jest nawiązywana dużo wcześniej. Określenie “czyjeś” dziecko zamienia się więc na “moje dziecko”, pomimo tego, że urodziło się w innej rodzinie. Podejmując decyzję o rodzicielstwie (adopcyjnym, biologicznym) ważne jest, żeby nie mieć wobec dziecka żadnych oczekiwań (np. uroda, inteligencja) a zaakceptować tego małego człowieka takim, jaki jest to. Miłość to coś więcej niż DNA, w naszym życiu kochamy przecież różnych ludzi, z którymi niekoniecznie jesteśmy spokrewnieni. Jeżeli jesteś otwarty na dziecko, gotowy przyjąć je do swojego domu i serca, oraz podjąć trud związany z jego wychowaniem, nie ma obawy, że je nie pokochasz. Rodzicielstwu zawsze towarzyszą różne uczucia, nie tylko radość,duma, ale także złość, słabość i bezsilność i jest to jak najbardziej naturalne. Boję się chorób i obciążeń. Jak rozpoznać niepokojące objawy? To zmartwienie nie tylko kandydatów, ale i par, które już są rodzicami. Adoptując niemowlę nigdy nie możemy być pewni jak będzie się ono rozwijać. O ciąży i pochodzeniu dziecka wiemy tylko tyle, ile zazwyczaj powie nam matka biologiczna. Im starsze dziecko, tym więcej wiemy o jego stanie zdrowia. Z drugiej jednak strony, im dłużej maluch przebywa w rodzinie dysfunkcyjnej, tym trudniejsze będą do wyprowadzenia jego deficyty. Trzeba uważnie obserwować dziecko i w razie potrzeby skonsultować się ze specjalistą. Ważne jednak, by nie doszukiwać się w każdym zachowaniu naszego dziecka obciążeń. Pamiętajmy, że chorują wszystkie dzieci, te adopcyjne i te biologiczne, u których również mogą ujawnić się choroby genetyczne, lub inne zachowania będące podstawą do obaw. Część dzieci adopcyjnych to zwykłe radosne bobasy cieszące się życiem, ale są też takie, które przez swoje krótkie życie doznały wiele cierpienia. Niektóre doświadczenia dziecka mogą dopiero wyjść na światło dzienne po jakimś czasie, dlatego żyjmy normalnie, ale bądźmy czujni i reagujmy w miarę szybko jeżeli coś się będzie działo. Ważne, żeby być świadomym zagrożeń, ale nie pozwolić, by obawy towarzyszyły nam przez cały czas i zakłóciły normalny porządek życia. Czy poradzę sobie z przeszłością dziecka? Nie każdy jest w stanie poradzić sobie z trudną przeszłością dziecka. Tu ogromna rola ośrodka przy doborze odpowiednich kandydatów. Dlatego tak ważne jest, by świadomie podjąć decyzję jakie dziecko jesteśmy w stanie do siebie przyjąć i otwarcie o tym mówić. Każde adoptowane dziecko ma przeszłość w postaci innej rodziny w której się urodziły. Te dzieci, które szybko trafiły do adopcji nie zdążyły jeszcze zgromadzić złych doświadczeń, ale są takie, które przez kilka lat przebywania ze swoją rodziną biologiczną doznają traumy, która krzywdzi ich na całe ich życie. Zastanówmy się więc na ile jesteśmy silni psychicznie, by w razie potrzeby być wsparciem dla dziecka, w sensie nie tylko materialnym, ale również psychicznym. Nie bez znaczenia również ma tu nasze miejsce zamieszkania, czy zamożność, szczególnie jeżeli dziecko będzie wymagało leczenia, czy rehabilitacji. Czasem rodzice nie będą w stanie udźwignąć tego choćby logistycznie. Nie mam wsparcia w rodzinie, czy to w jakiś sposób ma wpływ na wychowanie dziecka przysposobionego? Choć wsparcie naszej rodziny jest bardzo potrzebne, to rodzice są dla dziecka najważniejsi. To oni muszą zadbać o to, by w żaden sposób nie czuło się odrzucone przez jakiegokolwiek członka naszej rodziny. Dziadkowie pełnią dużą rolę w życiu dzieci i jeżeli poczują się one przez nich odtrącone lub poniżone (poprzez na przykład porównywanie z wnuczkami biologicznymi lub innymi dziećmi) powinniśmy reagować natychmiast i wyjaśnić sytuację dorosłym. Czy moje zarobki są wystarczające? Dziecko to nie tylko radość i miłość, ale również wydatek. I to wydatek niebagatelny, powiększający się wraz z wiekiem naszej pociechy. Nie ma ustalonej kwoty, którą należy zarabiać, ale pracownik ośrodka musi ustalić, czy wasza pensja jest wystarczająca, by zapewnić dziecku potrzebny byt. Nie mówimy tu więc o wyimaginowanej pensji dyrektora firmy, ale o sumie, która będzie w stanie pokryć utrzymanie dziecka. Czy moje mieszkanie/dom jest odpowiedni na przyjęcie dziecka? Podobnie jak z zarobkami, nie ma określone ile dokładnie powinna wynosić powierzchnia naszego mieszkania czy domu. Na pewno pracownik ośrodka zwróci uwagę na to, czy dziecko będzie miało swój kąt i przestrzeń zarezerwowaną właśnie dla niego. Jeżeli staramy się o przyjęcie rodzeństwa, te warunki muszą być odpowiednio dostosowane do większej liczby dzieci. Nie musimy się jednak obawiać, że mamy na przykład tylko 2 pokoje. To w zupełności wystarczy, nawet na przyjęcie dwójki dzieci, które mogą ze sobą dzielić wyznaczoną przestrzeń. Musi być miejsce na łóżko, stoliczek/biurko oraz kącik z zabawkami malucha. Jakie są nasze prawa po przysposobieniu? Czy rodzina biologiczna ma prawo kontaktować się z nami? W Polsce mamy do czynienia z trzema rodzajami przysposobienia: pełne, niepełne i całkowite. Omówię tutaj przysposobienie całkowite, ponieważ dotyczy ono większości par zgłaszających się do ośrodka. Przysposobienie całkowite Przysposobienie całkowite, zwane także anonimowym, jest najdalej idącą postacią przysposobienia. Wiąże ono dziecko z nową rodziną w sposób zupełny i nierozerwalny, włącznie z nadaniem mu nowej tożsamości i zupełnym zerwaniem wszelkich więzów z jego rodzicami biologicznymi. Dziecko adoptowane jest pod każdym względem traktowane tak, jakby było naturalnym dzieckiem przysposabiających. ( Podejmując decyzję o przysposobieniu całkowitym należy pamiętać, że jest ono nierozwiązywalne (choć polskie prawo dopuszcza taką sytuację, ale może to nastąpić tylko z ważnych powodów na żądanie przysposobionego, przysposabiającego lub prokuratora) Jak i kiedy powiedzieć rodzinie o naszej decyzji o adopcji? Kiedy i w jaki sposób powiedzieć bliskim o naszej decyzji to sprawa indywidualna. Jeżeli mamy dobre/poprawne kontakty z rodziną, nie odwlekajmy tego momentu. Oni również muszą mieć czas na to, by oswoić się z tą myślą i przygotować na przyjęcie dziecka. Rodzina powinna być dla nas wsparciem i w pełni akceptować naszą decyzję, pomimo tego, że może się z nią nie zgadzać. Najlepiej więc znaleźć chwilę na spokojną rozmowę, przedstawić wizję rodzicielstwa adopcyjnego i poprosić o zrozumienie i wsparcie. Ważne! Pamiętajmy, że nasi najbliżsi nie mają takiej wiedzy o adopcji jak my (chyba, że ktoś w rodzinie już przysposobił dziecko) Mogą mieć wiele wątpliwości związanej z przyjęciem do rodziny bądź co bądź “obcego” dziecka. Bądźmy gotowi odpowiedzieć na wszystkie ich pytania i rozwiać wszelkie wątpliwości. Jaki wpływ na decyzję o kwalifikacji ma nasze dzieciństwo i relacje z rodzicami? To w jakich rodzinach my się wychowaliśmy ma na pewno duży wpływ na to kim jesteśmy, ale nie określa nas jako rodziców. Możemy brać odpowiedzialność jedynie za swoje czyny, nie naszych bliskich. Przy okazji rozmów z psychologiem należy więc szczerze opowiedzieć o naszych uczuciach i niczego nie ukrywać z obawy przed skreśleniem nas jako dobrych kandydatów. Zrozumienie zachowania swoich rodziców jest czasem kluczem do niepopełniania tych samych błędów co oni. Czy szkolenia wyglądają tak samo w każdym ośrodku? Nie. Choć szkolenia wyglądają podobnie, to jednak każdy ośrodek inaczej je przeprowadza. Czasem jest więcej teorii, a czasem szkolenie jest bardziej interaktywne np. możecie zostać poproszeni o wzięcie udziału w scence i odegranie ról. O formę szkoleń najlepiej dowiedzieć się bezpośrednio na miejscu od pracownika ośrodka, albo podpytać osób, które przeszły już przez procedurę. Czy są zdrowe dzieci do adopcji? Trzeba sobie zadać pytanie co dla nas oznacza zdrowe dziecko. Nawet jeśli nie wykazuje ono żadnych obciążeń, czy chorób w momencie przysposobienia, nikt nie da nam gwarancji, że nie zachoruje poważnie w przyszłości, tak samo jak żaden lekarz nie zagwarantuje tego samego matce po porodzie. Nasza wiedza opiera się na wywiadzie z matką biologiczną dziecka, oraz na wywiadzie środowiskowym, opinii lekarza, opinii psychologa itd. Po otrzymaniu propozycji dziecka, zostanie nam przedstawiona jego karta. Świadomie i odpowiedzialnie musimy podjąć decyzję, czy jesteśmy w stanie takie dziecko wychować i przygotować się na ewentualne problemy. Choroby mogą być różne, od zwykłych alergii po ewentualne obciążenie związane choćby z tym, jak przebiegała ciąża (np. alkohol i FAS) Chcielibyśmy adoptować, ale boimy się procedur. Jak sobie z tym poradzić? Wiele par boi się żmudnych i niełatwych procedur związanych z adopcją. Tak naprawdę nie jest to wcale tak trudne, a nawet często bywa motywujące, ponieważ coś zaczyna się wreszcie dziać w naszym życiu. W ciągu kilku dni można zgromadzić potrzebne dokumenty i złożyć w ośrodku. Obecnie jest taki projekt, by ośrodek musiał zdiagnozować parę w przeciągu 3 miesięcy od złożenia przez nich dokumentów. Ma to dobre i złe strony. Dla nas kandydatów liczy się czas o tyle, że w razie negatywnej opinii ze strony ośrodka i braku kwalifikacji, dość szybko możemy poszukać alternatywy w innym miejscu. Natomiast dla pracowników OA oznacza to więcej pracy często pod presją czasu, w stresie, gdzie tak naprawdę nic nie przyspieszy całej procedury przysposobienia dziecka. Okres oczekiwania więc prawdopodobnie się nie zmieni. Czy adopcja w Polsce jest bezpłatna? Tak. Adopcja w Polsce jest bezpłatna, nikt nie powinien od nas żądać jakiejkolwiek formy zapłaty za przysposobienie dziecka, nawet w formie pomocy ośrodkowi (chyba, że będzie to nasza inicjatywa) W trakcie procedury Jak otworzyć się przed innymi na spotkaniu grupowym? Na spotkanie grupowe dla kandydatów w ramach szkolenia adopcyjnego zapraszane jest zwykle 5-6 par. Są to obcy ludzie dla nas, jednakże każdy zgłosił się do OA w tym samym celu- by przysposobić dziecko. Jest więc to okazja, by po raz pierwszy w naszym życiu porozmawiać z ludźmi, którzy mają za sobą podobne doświadczenia i przeżycia. Być może otwarcie się przed nimi, będzie również otworzeniem się na pewne problemy, zagadnienia przed samym sobą. Grupy są różne, jedne bardziej zżyte, inne mniej i być może nie przypadniemy sobie do gustu ze wszystkimi, ale jestem pewna, że można poznać przynajmniej jedną parę, z którą będziemy utrzymywać kontakt jeszcze długo po przysposobieniu dziecka i być dla siebie wsparciem. Czy po sprawie o przysposobienie będziemy mieć jeszcze jakieś wizyty ze strony kuratora? Czy będziemy pod jakąś specjalną opieką? Nie. Jeżeli jest to adopcja całkowita, prawnie jesteśmy taką samą rodziną jak każda inna. Jak wygląda pierwsze spotkanie z dzieckiem i jakie emocje mu towarzyszą? Na pierwsze spotkanie idziemy wraz z przedstawicielem ośrodka/naszym opiekunem zawsze po wcześniejszym umówieniu się. W niektórych placówkach praktykuje się zabranie drobnej rzeczy dla dziecka (na przykład pieluch) lub zabawki. Poznajemy dziecko i po wyrażeniu zgody umawiamy się na kolejne spotkania, które zwykle odbywają się nie częściej niż co kilka dni. Przy pierwszym spotkaniu rodzicom towarzyszą różne emocje. Od opanowania, zażenowania i wewnętrznej radości do płaczu i wyrzucenia z siebie wszelkich nagromadzonych uczuć. Jest to sprawa indywidualna i trudno przewidzieć jak zareagują kandydaci. To bardzo wzruszający moment. Jeżeli adoptujemy niemowlę, pierwsze spotkanie można trochę porównać do pierwszego spotkania z dzieckiem po urodzeniu. Jeżeli dziecko jest starsze, jego i nasze reakcje mogą być różne: od euforii do niepewności. Tu potrzeba więcej czasu i pracy, by nawiązać z dzieckiem kontakt. Jak przygotować się do rozmowy z psychologiem? Tak naprawdę nie da się przygotować do rozmowy z psychologiem. Ma ona na celu poznanie nas, poznanie naszych obaw, wizji rodzicielstwa, by na późniejszym etapie móc jak najlepiej dobrać rodziców do dziecka. Jak napisać swój życiorys? W życiorysie opisujemy najważniejsze wydarzenia dotyczące nas i naszej rodziny. Dodatkowo piszemy czym się zajmujemy, co lubimy robić oraz swoje najważniejsze cechy osobowości. Na jakie dziecko mogę dostać kwalifikację? Przyjmuje się, że różnica wieku pomiędzy dzieckiem a rodzicem nie powinna przekraczać 40 lat. Pracownik ośrodka zapyta nas także o nasze oczekiwania w stosunku do dziecka (zdrowie, płeć, wiek) Możemy również zadeklarować, czy jesteśmy gotowi przyjąć tylko jedno dziecko, czy ewentualnie w grę wchodzi również rodzeństwo. Czy mogę nie dostać kwalifikacji? Jeśli tak to dlaczego? Tak. Zdarza się, że kandydaci nie otrzymują kwalifikacji. Jeżeli psycholog uzna, że nie jesteśmy gotowi na adopcję, może nie wyrazić zgody na kwalifikację lub ją opóźnić poprzez np. wysłanie kandydatów na dodatkowe szkolenie. Do najczęstszych przyczyn nieotrzymania kwalifikacji należą: niepogodzenie się z brakiem swojego dziecka biologicznego i brak gotowości do adopcji, problemy w małżeństwie, oraz gdy decyzja o adopcji nie była wspólna. Jak często powinniśmy kontaktować się z ośrodkiem po otrzymaniu kwalifikacji? By utrzymać ośrodek w przekonaniu, że nie zmieniliśmy decyzji co do adopcji dziecka, należy co jakiś czas dzwonić i pytać jak wygląda obecnie sytuacja. Sami musimy wyczuć, czy jest to co miesiąc, dwa, czy trzy. Nie bądźmy więc nachalni, ale też dajmy do zrozumienia paniom z ośrodka, że nam zależy. Czy wskazane jest, żeby wymienić się numerami telefonów z innymi parami ze szkolenia? Oczywiście, że tak. Grupa może stanowić dla siebie wsparcie również po zakończeniu szkolenia, choć bywają również tacy kandydaci, którzy traktują innych jak konkurencję. Pamiętajmy, że każdy czeka na SWOJE dziecko. Cieszmy się, gdy do naszych znajomych zadzwoni telefon, będzie to przecież oznaczało, że wkrótce i wy się doczekacie. Jak długo czeka się na pieczę? Wszystko zależne jest od kilku czynników. Przy pomocy ośrodka i dobrej woli urzędników sądowych, pieczę można otrzymać bardzo szybko, ale rzeczywistość czasem bywa okrutna i oczekiwanie na nią przeciąga się aż do kilku miesięcy. Jak zorganizować przestrzeń dla dziecka i kiedy zacząć? To również sprawa indywidualna, choć ze względu na obecnie długie oczekiwanie na dziecko, odradza się kandydatom zbyt wczesne przygotowania mieszkania/domu na przyjęcia dziecka. Ponadto trudno dokładnie przewidzieć wiek dziecka, więc część zakupionych rzeczy może okazać się zbędna. Jeżeli jednak planujecie większe remonty ( nowej podłogi, malowanie, budowa ścianek) zaleca się wykonanie takich ciężkich robót wcześniej, by nie zaprzątać sobie tym głowy wtedy, gdy dostaniemy propozycję dziecka. Maluchowi nie potrzeba dużo miejsca. By poczuć się pewnie w obcym środowisku wskazane nawet może być spanie z tym samym pomieszczeniu co rodzice. Powinniśmy natomiast zadbać o wszelkie potrzebne rzeczy takie jak łóżeczko, środki pielęgnacyjne, zabawki, fotelik do karmienia (dla dziecka starszego) i inne. Jak wyglądają pierwsze chwile z dzieckiem po zabraniu go do domu? Dzieci reagują różnie. Jedne nie mogą się doczekać, kiedy wreszcie będą mogły zamieszkać w normalnym domu, inne zaś potrzebują czasu, by oswoić się z nowym otoczeniem. Dotyczy to również niemowląt, które potrafią być niespokojne i nerwowe. Naszym zadaniem jest zapewnienie dziecku jak najbardziej komfortowych warunków, by mogły szybko dostosować się do nowej sytuacji. Jak wygląda sprawa książeczki zdrowia dziecka? Niektóre placówki od razu wydają duplikat książeczki, bez imienia i nazwiska, inne zaś przekazują rodzicom oryginał. Niezależnie jednak od tego w jakiej formie się to odbędzie, powinniśmy dostać komplet: książeczkę wraz z kartą szczepień. Jeżeli chcemy uniknąć używania starego imienia i nazwiska dziecka oraz numeru PESEL, możemy poprosić o wydanie kopii. W wielu przypadkach będą jednak konieczne wizyty prywatne. Czy mogę zmienić dziecku imię? Można zmienić dziecku imię i tak też robi większość par adoptujących maluszka. Przy starszym dziecku należy się zastanowić, czy będzie to dla niego dobre. To sprawa indywidualna. Z jednej strony dziecko może poczuć, że straciło tożsamość przy zmianie imienia, z drugiej wręcz przeciwnie – samo może chcieć rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu. Ze starszym dzieckiem warto więc porozmawiać i nie decydować za niego. Kiedy mogę nadać dziecku drugie imię? W trakcie sprawy o przysposobienie zostaniecie zapytani nie tylko o pierwsze imię dla dziecka, ale również i drugie. Jak ubrać się do sądu? Według wytycznych z naszego Ośrodka Adopcyjnego powinno się ubrać elegancko, ale niezbyt formalnie, czyli dla pani spódniczka/spodnie i bluzka, dla pana spodnie (nie jeansy) plus koszula. Garnitur nie jest konieczny. Mamy pokazać swój szacunek do sądu, ale musimy wyglądać jak na rozmowę o pracę. Jakie informacje dostaniemy o rodzinie biologicznej dziecka? Dostaniemy wszystkie informacje jakie ośrodek posiada o rodzinie. Jeżeli matka biologiczna zgłosiła się odpowiednio wcześniej do ośrodka i była przygotowywana na zrzeczenie się dziecka, pracownik ośrodka będzie posiadał informacje o niej i o ciąży. Jak wygląda wizyta kuratora? Wizyta kuratora jest zwykle szybka i przyjemna. Sprawdza on nasze przygotowanie na przyjęcie dziecka, czyli musimy pokazać, gdzie dziecko będzie spało i przebywało oraz całą jego wyprawkę. Jak wygląda wizyta domowa przedstawiciela ośrodka? Wizyty nie należy się obawiać, choć sama sytuacja może się wydawać dość stresująca. Panie z ośrodka chcą porozmawiać i poznać wasze warunki mieszkaniowe. Wizyta ta, w przeciwieństwie do niektórych spotkań w ośrodku, ma charakter nieformalny i zazwyczaj wszyscy kandydaci bardzo mile ją wspominają. Możecie zostać poproszeni na przykład o: – pokazanie miejsca, gdzie planujecie kącik dla dziecka – opowiedzenie o swoim życiu codziennym – opowiedzenie o okolicy (dobrze wcześniej dowiedzieć się gdzie jest najbliższa szkoła, przedszkole, pediatra) – opowiedzenie o tym jak wyobrażacie sobie swoje życie z dzieckiem – ponowne wyjaśnienie motywacji do adopcji Na spotkanie można przygotować jakiś mały poczęstunek lub obiad jeżeli mieszkacie poza miejscem, gdzie znajduje się ośrodek i panie muszą dojechać. Będzie to mile widziane. Czy muszę przyjąć propozycję dziecka? Nie. Jeżeli macie jakiekolwiek wątpliwości, czy obawy powinniście powiedzieć o tym przedstawicielowi ośrodka. Żeby adopcja była udana, musicie być w 100% przekonani do propozycji dziecka. Po adopcji Jaką pomoc mogę uzyskać ze strony ośrodka po przysposobieniu? W ośrodku pracują osoby, które mają doświadczenie w swojej pracy. Dlatego też, jeżeli coś was niepokoi, koniecznie poproście o pomoc. Może to być zwykła rozmowa, w której uzyskacie wszelkie informacje na temat tego, co was martwi, ale również pracownik ośrodka może skontaktować się w naszym imieniu z odpowiednimi osobami, które będą w stanie nam pomóc. Czy wszystkie dzieci do adopcji są już ochrzczone? To zależy. Jeżeli dziecko przebywa na przykład w placówce prowadzonej przez siostry zakonne, może zostać ochrzczone, ale zazwyczaj nie dotyczy to niemowląt i bardzo małych dzieci. Decyzja więc czy i kiedy ochrzcić dziecko oraz dobór chrzestnych należy do nas. Czy ośrodek kontaktuje się z rodziną po przysposobieniu? Nie. Kontakt z ośrodkiem utrzymują tylko te rodziny, które sobie tego życzą. Mogą to być telefony z informacjami jak radzi sobie dziecko, albo ewentualnie prośby o pomoc i wsparcie. Kiedy powiedzieć dziecku prawdę o jego pochodzeniu? Im wcześniej tym lepiej. Tym sposobem dziecko będzie dorastało znając prawdę i stanie się ona dla niego czymś naturalnym. Informacje o adopcji dawkujmy dziecku w zależności od jego wieku. Bądźmy zawsze gotowi do rozmowy, szczególnie w trudnym dla dziecka wieku dorastania. Nie zbywajmy dziecka zdawkową odpowiedzią, poświęćmy tematowi tyle czasu, ile dziecko potrzebuje, by poczuć się bezpieczne. Pamiętaj! Zazwyczaj prawda i tak wychodzi na jaw. Lepiej, żeby dziecko dowiedziało się jej od nas, czyli ludzi mu bliskich, których kocha, niż od “życzliwej” sąsiadki. Kiedy najlepiej przedstawić innym nowego członka rodziny? Dziećmi oczekującymi na adopcję zajmuje się kilka osób. Dlatego też ważne jest, by po przysposobieniu dać sobie trochę czasu na to, by dziecko poznało co to znaczy mieć rodziców, czyli tylko dwóch opiekunów. Zrozumiałe jest, że dziadkowie, czy ciocie nie będą mogli doczekać się dziecka, ale muszą zrozumieć, że maluch potrzebuje czasu na wszystko. Musi poznać nowe otoczenie, rodziców, przyzwyczaić się do nowego jedzenia (chyba, że odżywia się tylko mlekiem to wtedy do karmiącej go osoby) i przede wszystkim poradzić sobie z dużą ilością bodźców. Pamiętajmy, że dla dziecka może to być stresujące lub zbyt obciążające jeżeli będzie musiało poznać kilka nowych osób w ciągu tygodnia. Wy i dziecko jesteście najważniejsi. Wszyscy inni mogą poczekać. Zwłaszcza jeżeli adoptowaliśmy starszaka. Czy na sprawie o przysposobienie obecny jest przedstawiciel ośrodka? Tak, pod warunkiem, że jest opiekunem prawnym dziecka. W przeciwnym razie nie ma potrzeby jego obecności. Jakie pytania mogą paść podczas rozprawy? Sąd prawdopodobnie zapyta nas o więź z dzieckiem, czy i w jaki sposób się narodziła oraz o kontakty z nim (na czym polegają, jak wyglądają, jak często się odbywają) Sąd może nam również zadać pytania dotyczące naszego małżeństwa, przygotowania do rodzicielstwa oraz planu opieki nad dzieckiem. Czy sprawa sądowa odbywa się zawsze w tym samym mieście co ośrodek? Nie. Sprawa o przysposobienie odbywa się w miejscu, w którym zwykle przebywa dziecko i jest opiekun prawny. Ile mam czasu na ostateczną decyzję o przyjęciu dziecka do siebie? Ośrodki raczej nie wyznaczają sztywnych ram czasowych i nie wywierają presji na kandydatach. Niektóre pary wiedzą już po pierwszym spotkaniu z dzieckiem, że akceptują propozycję, inne potrzebują ją przedyskutować np. przez weekend. Ważne! Pamiętajcie, że na każdym etapie możecie zrezygnować. Jeżeli nawet odbyło się już kilka spotkań z dzieckiem, a wy nadal macie wątpliwości, poinformujcie o tym pracownika ośrodka. To ważne w kontekście udanej adopcji. Link do części drugiej: Linki do powiązanych postów: Ile trzeba czekać na pieczę? Testy psychologiczne dla kandydatów na rodziców adopcyjnych. Kiedy rodzi się matka. O sprawie o przysposobienie. O drugiej sprawie o przysposobienie. Wychowywanie dziecka po traumie-cz2 Jak i kiedy ocenia nas ośrodek Chcę adoptować dziecko-co-teraz? Inne linki dotyczące adopcji znajdziecie w zakładce “Adopcja” oraz “Procedury adopcyjne” To pierwsza część cyklu “Adopcja dziecka – pytania i odpowiedzi” Jeżeli macie jakiekolwiek inne pytania, czy wątpliwości, piszcie w komentarzu lub bezpośrednio na: naszmalyswiatek@ Postaram się pomóc 🙂
POMNIK MARYI MATKI ŻYCIA -POMNIK DZIECI NIENARODZONYCH. Jest w Radomiu szczególne miejsce, poświęcone najbardziej bezbronnym. Jego idea jest niezwykle aktualna w odniesieniu do stanu współczesnej cywilizacji. Mowa o Skwerze i pomniku Maryi Matki Życia – Pomniku Dzieci Nienarodzonych przy ul. J. Malczewskiego 1.
Sąd Najwyższy uwzględnił kolejną skargę nadzwyczajną złożoną przez Rzecznika Praw Obywatelskich. SN uchylił decyzję sądu rejonowego, zgodnie z którą rodzice adopcyjni nie mogli w imieniu dziecka odrzucić spadku. Dzieci umieszczone w rodzinnych domach dziecka lub w rodzinie zastępczej otrzymają dodatek wychowawczy oraz dodatek do zryczałtowanej kwoty środków finansowych na utrzymanie podopiecznego. Sądy rodzinne opóźniają rozpoczęcie procedury adopcyjnej. Jest to związane z tym, że zwlekają z przesłaniem postanowień o pozbawieniu władzy rodzicielskiej do ośrodków adopcyjnych. Adopcja niepełna wywołuje ograniczone skutki prawne i stanowi wyjątek. W jej wyniku powstaje stosunek prawnorodzinny pomiędzy rodzicami adopcyjnymi a dzieckiem, ze skutkiem dla potomstwa przysposobionego. Zdecydowaliście się na adopcję? Najważniejsze, to uzbroić się w cierpliwość potrzebną do przejścia przez długi i skomplikowany proces adopcyjny. Oto jak należy postępować krok po kroku, żeby powiększyć swoja rodzinę o wyczekiwanego malca. Zanim sąd wyrazi zgodę na przysposobienie, dziecko i rodzice muszą się dobrze poznać. Rodzic, starający się o adopcję musi odbyć szkolenie przygotowujące go do przyjęcia dziecka. Szkolenia organizują ośrodki adopcyjne. 1 stycznia 2012 r. wchodzi w życie ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Sprawdź co zmieni się w procedurze adopcyjnej i uprawnieniach rodziców adopcyjnych. Adopcja dziecka to poważny krok. Sprawdź jak wygląda procedura adopcyjna i jakie są skutki prawne orzeczenia przysposobienia. W prawie rodzinnym i opiekuńczym można wyróżnić trzy rodzaje przysposobienia tzn. pełne, pełne nierozwiązywalne i niepełne. Mimo to można wyodrębnić pewne przesłanki wspólne dla wszystkich rodzajów adopcji. Są to: dobro przysposabianego oraz małoletniość. Przysposobienie, które spowoduje zmianę dotychczasowego miejsca zamieszkania przysposabianego w Rzeczypospolitej Polskiej na miejsce zamieszkania w innym państwie, może nastąpić wówczas, gdy tylko w ten sposób przysposabianemu zapewnione będzie odpowiednie zastępcze środowisko rodzinne. Adopcja zagraniczna wchodzi w grę, gdy w Polsce zostały wyczerpane możliwości znalezienia rodziny. Problematyka rodzin zastępczych została uregulowana w ustawie o pomocy społecznej. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej jest środkiem ograniczenia władzy rodzicielskiej i jest jednym z najbardziej drastycznych zarządzeń, które zostały przewidziane jako forma ograniczenia tej władzy. Środek ten powinien być stosowany wówczas, gdy inne zarządzenia nie dały lub nie dadzą pożądanego efektu. Jeżeli sąd opiekuńczy nie postanowi inaczej, obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad osobą małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej albo w placówce opiekuńczo-wychowawczej, jego wychowania oraz reprezentowania w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie jego potrzeb należą do rodziny zastępczej albo placówki opiekuńczo-wychowawczej. Inne obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców małoletniego. Przysposobienie całkowite jest odmianą przysposobienia pełnego. Przysposobienie całkowite jest możliwe, gdy rodzice naturalni dziecka zgodzili się przed sądem na przysposobienie ich dziecka, nie wskazując osoby, która ma je przysposobić tzw. zgoda blankietowa. Wówczas zawsze sporządza się nowy akt urodzenia dziecka, z przysposabiającymi wpisanymi jako rodzice. Dziecko otrzymuje tez nazwisko "nowych" rodziców. Z ważnych powodów zarówno przysposobiony, jak i przysposabiający mogą żądać rozwiązania stosunku przysposobienia przez sąd. Rozwiązanie stosunku przysposobienia nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro małoletniego dziecka. Do adopcji niezbędna może okazać się zgoda dziecka. Pamiętać musimy także o zgodzie jego rodziców chyba, że zajdą pewne określone okoliczności wykluczające ten warunek. Przysposobienie, potocznie zwane adopcją, może zostać rozwiązane zarówno na żądanie rodzica jak i przysposobionego dziecka. Do stwierdzenia zakończenia adopcji konieczne jest orzeczenie sądu opiekuńczego. Placówki opiekuńczo-wychowawcze wciąż nie spełniają odpowiednich standardów. Tak wynika z informacji zebranych przez resort pracy. Na dzień dzisiejszy przeciętny Dom Dziecka sprawuje opiekę nad kilkudziesięcioma wychowankami. Ma to zmienić będąca na razie w projekcie ustawa o wspieraniu rodziny i systemie opieki zastępczej. Rada powiatu poprzez uchwałę może podwyższyć wysokość pomocy dla rodzin zastępczych, także na kontynuacje nauki i usamodzielnianie się ich wychowanków. Zarząd Główny ZNP zorganizował debatę na temat rządowego projektu ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Już tylko Senat może zmienić nowelizowane przepisy kodeksu karnego, w przeciwnym razie handel dziećmi zostanie w Polsce zalegalizowany. O sytuacji alarmują liczne organizacje pozarządowe, które buntują się przeciwko nowym przepisom. W dniu 24 września 2009 r. do Sejmu wpłynął rządowy projekt o zmianie między innymi Kodeksu karnego (druk nr 2387), który ma wprowadzić definicję handlu ludźmi ( Dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej zapewnia się opiekę i wychowanie w rodzinie zastępczej. Dopiero kiedy nie ma takiej możliwości, dziecko może być skierowane do placówki opiekuńczo-wychowawczej (domu dziecka). Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu. Pierwszeństwo w pełnieniu funkcji rodziny zastępczej mają osoby spokrewnione lub spowinowacone z dzieckiem, jeżeli dają gwarancję poprawy sytuacji dziecka. W przypadku, gdy osoby spokrewnione z dzieckiem nie mogą pełnić funkcji rodziny zastępczej, sąd opiekuńczy wskazuje innych kandydatów, zgłaszających gotowość do pełnienia funkcji rodziny zastępczej. Każdemu dziecku bez względu na wiek i narodowość, które tylko przebywa na terytorium Rzeczpospolitej przysługują prawa osobiste. Prawa osobiste należy utożsamiać z prawami człowieka. Wkrótce do sejmu trafi projekt zmian w procedurze adopcyjnej. Zmiany mają na celu zniesienie luki prawnej, dzięki której w świetle prawa za ojca mogła zostać uznana osoba nie mająca nic wspólnego z dzieckiem. Dzięki tej luce w prawie mogło dochodzić do nielegalnej adopcji. O powodzeniu przysposobienia decyduje prawidłowy dobór jego stron i właściwe przygotowanie rodziców adopcyjnych. Zadania te należą do ośrodków adopcyjno-opiekuńczych. Najdalej idącą postacią przysposobienia jest adopcja całkowita. Wiąże ona dziecko z nową rodziną w sposób zupełny, co w konsekwencji oznacza, że jest nierozwiązywalna. Przedstawiamy witryny internetowe instytucji, które prowadzą akcję "Adopcji na odległość" - programu opartego na finansowym wsparciu dzieci z Trzeciego Świata. Na podanych stronach można znaleźć szczegółowe informacje dotyczące kosztów i procedury. Boisz się żmudnego procesu adopcyjnego. Chcesz przygarnąć maleństwo, o które możesz dbać od najwcześniejszych dni. Albo - jesteś matką, która nie może podjąć się wychowania dziecka, ale chce przekazać je od razu w ręce przyszłych rodziców i oszczędzić tułaczki po domach dziecka. Możesz skorzystać z adopcji ze wskazaniem. Adoptując na odległość nie przygarniasz dziecka do rodziny, nie stajesz się nawet prawnym opiekunem. Więcej, dziecko i adoptujący mogą się nigdy nie poznać. Adopcja na odległość to forma pomocy ubogim dzieciom (najczęściej z krajów Trzeciego Świata). Polega przede wszystkim comiesięcznym wspomaganiu finansowym dziecka i utrzymywaniu z nim korespondencyjnego kontaktu. Obie instytucje - adopcja i rodzina zastępcza - mają stworzyć dziecku odpowiednie środowisko wychowawcze i rodzinne. Jednak skutki, jakie prawo wiąże z założeniem rodziny zastępczej, a jakie z adopcją znacznie się różnią. Przysposobienie (zwane adopcją) to czasem dla wielu rodziców jedyna szansa na stworzenie pełnej rodziny. Cały proces jest dość długotrwały, wymaga zarówno dokładnej analizy danych dotyczących kandydatów na rodziców, jak i szczegółowych ustaleń prawnych. W polskim systemie prawnym adopcja może mieć charakter całkowity, pełny bądź niepełny. Wpływa to na skutki prawne wynikające z przysposobienia. Przepełnione domy dziecka, problemy ze znalezieniem chętnych na adopcje? Te problemy mogłyby zostać choć częściowo rozwiązane, gdyby uprościć proces adopcji zagranicznej. Na Zachodzie problem osieroconych dzieci praktycznie nie istnieje, stąd duże zainteresowanie możliwością przysposobienia w krajach zza dawnej żelaznej kurtyny. Samo prawo nie stawia zbyt wielu warunków dla kandydata na rodzica. Jednak w praktyce adoptować mogą Ci rodzice, którzy mają odpowiednie kwalifikacje moralne, psychologiczne i co nie mniej ważne mogą zapewnić dziecku godziwy byt. Oceny przysposabiających dokonują ośrodki adopcyjne i sądy. Prawo pozwala na adopcję tylko osoby małoletniej dla jej dobra (art. 114§1 Przesłanka dobra dziecka stanowi nadrzędne kryterium oceny, czy przysposobienie jest dopuszczalne. Wszystko to w trosce o dzieci, które zostały już wystarczająco skrzywdzone przez los. Wymarzone dziecko. Wyczekiwane przez wiele lat – przedtem - kilkukrotne nieudane próby zapłodnienia in vitro, lata leczenia niepłodności, ból i rozczarowanie. No i brak pewności, że dziecko z adopcji zaspokoi rodzicielskie tęsknoty. Wiele par obawia się, że nie pokochają dziecka, z którym nie łączą ich więzy krwi. Zrozpaczeni rodzice wykorzystują desperację kobiet, które w zamian za odpowiednią kwotę urodzą upragnione dziecko. Ich rola – donosić ciążę, a później oddać maleństwo. W przypadku gdy adopcja dziecka przez kandydatów na rodziców odbywa się bez udziału instytucji odpowiedzialnych za nie oraz bez weryfikacji i przygotowania rodziców mamy do czynienia z nielegalną adopcją. Oddanie dziecka do adopcji to wyrażenie zgody przez biologicznych rodziców na przysposobienie dziecka bez wskazywania osoby przysposabiającego (adoptującego). Przysposobienie może być rozwiązane przez sąd - oznacza to, że nie jest permanentne. Można tego jednak dokonać tylko z ważnych powodów. Przysposobienie, powszechnie nazywane adopcją, jest to instytucja z zakresu prawa rodzinnego, która ma na celu stworzenie takich samych skutków w sferze prawnej jak pokrewieństwo naturalne.
Przykazania dla Rodziców widziane oczami Najmłodszych. Co nasze Dziecko chciałoby nam przekazać? Czego najbardziej potrzebuje by być szczęśliwe? Oto najważniejsze zasady - Dekalog Rodzica: 1.Mamo,Tato kochajcie się, bo tylko otoczony Waszą miłością mogę bezpiecznie się rozwijać.
Rekomendowane odpowiedzi Gość Mjt Zgłoś odpowiedź Też byliśmy z mężem w Psychomedic. Po przeprowadzeniu wywiadu pani doktor wystawiła nam wszystkie potrzebne dokumenty. Nasz proces adopcyjny powoli dobiega końca. Wytrwałości życzę wszystkim przyszłym RODZICOM :) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość ulazula Zgłoś odpowiedź Tak jak pisałam na innym forum też udaliśmy się do PsychoMedic, wszystko poszło sprawnie i jesteśmy teraz we trójkę, tak jak chcieliśmy :) Polecamy gorąco klinikę PsychoMedic w Warszawie ! Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość ZulaUla Zgłoś odpowiedź Firma Psychomedic ma doskonałą ekipę pozycjonerską stron internetowych. Znają się nawet na zagadnieniach psychologicznych! Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi
ADOPCJA, „NIELEGALNA ADOPCJA”, A HANDEL DZIEĆMI DO ADOPCJI I. ADOPCJA Adopcja tj. przysposobienie czyli przybranie dziecka za swoje zostało zdefiniowane w art. 10 ust 1 Europejskiej Konwencji o przysposobieniu dzieci, sporządzonej w Strasburgu dnia 24 kwietnia 1967 roku (Dz.U. 1999.99.1157).
Witam ! Razem z mężem zdecydowalismy sie na adopcję dziecka i obecnie jestesmy w trakcie zbierania niezbędnych dokumentów. W trakcie wizyty w osrodku adopcyjnym dowiedzieliśmy się, że na dziecko trzeba czekac okolo 2 lat ! Ta informacja przeraziła mnie. Czy we wszystkich osrodkach w Polsce trzeba czekać aż tak długo, czy może tylko w Trójmieście? Chcę tu dodać, że nie zależy nam na noworodku i zadeklarowalismy chęć zaadoptowania dziecka w wieku do 2 – 3 lat. Wydawało mi się, że Domy Dziecka są pełne dzieci czekających na rodziców, więc skąd te 2 lata?
Wiek rodzica jest niewątpliwie ważny nie tylko w przypadku rodzica adopcyjnego, ale również biologicznego. W jednym z naukowych artykułów czytałam, że idealnym wiekiem na posiadanie potomstwa nie jest jak do tej pory twierdzono dwadzieścia kilka lat, a 30-35. Wtedy podobno jesteśmy na tyle świadomi i dojrzali, że rodzicielstwo da
Opublikowano: 2019-06-11 15:52:43 adopcja – ratunek dla dzieci, matek i ojców – pod takim hasłem, 11 czerwca w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie zaprezentowano spot na temat duchowej adopcji oraz ułatwiającą ją aplikację dla dzieci, młodzieży i dorosłych. – Duchowa adopcja ratuje życie – podkreślali uczestnicy spotkania. „Można i trzeba mówić o życiu, tak, by było odkrywane jako wartość i chronione” – podkreślał ks. Przemysław Drąg, dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstw Rodzin, zachęcając do wspierania inicjatywy duchowej adopcji. Jak powiedział, jej idea nie łączy się z konkretnym dniem w roku i można ją podjąć w dowolnym czasie. Aby upowszechnić dzieło modlitwy w intencji nienarodzonych powstał spot promujący duchową adopcję. Jak podkreśliła red. Małgorzata Bartas-Witan z Naczelnej Redakcji Programów Katolickich Polskiego Radia, duchowa adopcja mimo że jest rzeczywistością ukrytą ma wielkie znaczenie, ponieważ „może przemieniać serca kobiet i mężczyzn”. Przypominając przesłania Matki Bożej z Fatimy, podkreśliła też, że warto włączać w dzieło duchowej adopcji również dzieci. „Naszym marzeniem jest, by modlitwę duchowej adopcji włączyć w formację dzieci i młodzieży. Jestem przekonana, że to najlepsza formacja do cywilizacji życia” – mówiła Katarzyna Pazdan, autorka książki „Mali pomocnicy Boga. Przewodnik dla dzieci po duchowej adopcji”. Koordynuje ona również stronę internetową na której są dostępne materiały i informacje związane z tym dziełem. Innym przykładem inicjatywy promującej modlitwę za dziecko nienarodzone jest aplikacja mobilna stworzona przez Fundację Małych Stópek. Dzięki aplikacji można zobaczyć, jak dziecko codziennie rośnie, są również zdjęcia USG, które towarzyszą w każdym dniu modlitwy. 16. dnia modlitwy można zaś usłyszeć bicie serca dziecka. Aplikacja przypomina codziennie o modlitwie za adoptowane dziecko. Dostępna jest w języku polskim, ukraińskim i angielskim. „Dotąd mamy 150 tysięcy pobrań, ale liczymy na miliony” – powiedział ks. Tomasz Kancelarczyk z Fundacji Małych Stópek. Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego jest modlitewnym zobowiązaniem podjętym w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Polega na codziennym odmawianiu specjalnej, krótkiej modlitwy za dziecko oraz jednej tajemnicy (dziesiątki) różańca świętego. Jest też osobistym wypełnianiem Jasnogórskich Ślubów Narodu. „Włączenie się w dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego czyni nas duchowymi rodzicami dziecka, którego imię znane jest jedynie Bogu” – czytamy na stronie internetowej dzieła. BP KEP Zobacz też: >> >>aplikacja do pobrania
1. Sprzedam dziecko. "Sprzedam nasze dziecko – 30 tys. złotych, tylko dla zdecydowanych", "Przekażemy z mężem noworodka, najlepiej dla rodziny w Niemczech", "Za odpowiednie wynagrodzenie urodzę malucha bezpłodnej parze, która chciałaby mieć dzidziusia" - tego typu ogłoszenia znajdziemy w internecie na wielu serwisach.
Witam, mam pytanie wraz z mężem mamy 3letniego syna. Mamy po 21 lat w wieku 24-25lat chcielibyśmy podjąć się adopcji noworodka. Dlaczego ? Ponieważ nie możemy pozwolić na takie coś jak pozbawienie dziecku tego szczęścia - posiadanie rodziny. Oburza nas to jak rodzice którym na świat przychodzi dziecko oddają je do adopcji - to nie zabawka! Ja mając 17 lat zaszłam w ciąże gdy byłam pełnoletnia - urodziłam i teraz jest dumną mamą i żoną. Jest mały problem od pewnego czasy czytam o adopcji, wymagane macie - niekaralność. My z mężem za czasów niepełnoletności, trochę narozrabialiśmy czego oczywiście żałujemy co zrobić ? Jest jakaś szansa na adopcję małego szkraba ? Bardzo nam zależy, a tylko ta rzecz blokuję nam tę szanse zmienienia dziecku życia na lepsze. Pozdrawiam.
RnznmBE. iz0c7gpeul.pages.dev/41iz0c7gpeul.pages.dev/42iz0c7gpeul.pages.dev/68iz0c7gpeul.pages.dev/37iz0c7gpeul.pages.dev/5iz0c7gpeul.pages.dev/12iz0c7gpeul.pages.dev/48iz0c7gpeul.pages.dev/77
adopcja dziecka forum 2017